Cauzele sunt numeroase si majoritatea tin de latura sufleteasca. Suntem superficiali pana si in relatiile din cadrul familiei. Traim o autosuficienta. Nu ne daruim deplin celorlati, nu incercam sa-i cunoastem deplin pe cei de langa noi. In toate, operam cu jumatati de masura. Ori toate aceste jumatati goale, insumate, dau un "mare gol".
Nu trebuie, deci, sa ne mai miram cum copii din familii ortodoxe sunt de trei ori "orfani": au parinti, dar prea preocupati de ziua de maine; au nasi, dar pe care ii intalnesc la Pasti si la Craciun; au in jur, zeci de parinti duhovnici, dar e prea tarziu, pentru a alege unul, deoarece ei nu-si mai pot deschide sufletul catre cineva, pentru ca nu s-au deprins cu asta inca de mici;
Posibile solutii: Sa invatam sa traim viata cu adevarat si intr-un mod responsabil. Niciodata nu iubim indeajuns, niciodata nu credem indeajuns, niciodata nu facem indeajuns pentru cel de langa noi. E loc intotdeauna de mai bine. Sa nu ajungem sa constientizam prea tarziu, cat de usor era pentru noi, de fapt, ca pe toate sa le facem "mai bine" pentru cei dragi ai nostri.
|