de fapt, e spovedit, cu mentiuna ca nu imi pare rau... exact asa i-am spus preotului. Si totusi, m-a impartasit... si din cate stiu...nu trebuia, dar nu stiu sigur.
Alin, cunosc tiparul...si de obicei problemele astea apar din anumite motive concrete, nu pentru ca el nu e crestin si ea e crestina de ocazie. Crede-ma, am facut practica pe probleme de cuplu si consiliere... pe asta ma spcializez...
Iar prin faptul ca recunosc ca nu-s crestina practicanta inseamna ca ma fudulesc? Ok, ce-ar fi sa mint, sa ma ascund si sa ma pefac ca sunt altfel decat sunt?! Chiar daca e un forum, nu ma ascund de nimeni; sunt asa cum sunt, nu-s perefecta (de fapt sunt chiar depaaaaarte de perfectiune), dar asta sunt eu, iar daca nu imi pare rau de anumite pacate sau lucruri din viata mea care in perspectia crestina nu trebuiau sa se intample, nu inseamna ca nu incerc si nu schimb altceva la mine in bine...
Ce era sa fac? Sa merg la spovedit si cand ma intreaba preotul daca am facut x si daca imi pare rau a ii zic ca am facut si imi pare rau, chiar dac mie nu imi pare rau? Sa mint chiar la spovedanie? Oi fi io crestina de ocazie, dar nici chiar asa.
|